مقاله بررسی معلولیت های جسمی،ناشنوایی - دانلود
مقاله بررسی معلولیت های جسمی،ناشنوایی در 20 صفحه ورد قابل ویرایش
مقاله بررسی معلولیت های جسمی،ناشنوایی در 20 صفحه ورد قابل ویرایش
مقدمه
بیش از نیم میلیارد ازجمعیت در سراسر جهان به علت نارسایی های ذهنی ،جسمی و حسی معلول به شمار می آیند.این نارسایی ها وبرخی موانع فیزیكی و اجتماعی آنها را همواره از اجتماع دور نگه می دارد.معلولان اغلب از اساسی ترین موقعیت های آموزشی محروم بوده و مشاغلی بی اهمیت با دستمزدی بسیار پائین به آنها محول میگردد. نگرش اجتماعی نسبت این گروه آنها را از زندگی فهنگی و روابت عادی اجتماعی به دور می دارد.امروزه در كشورهای مختلف برنام های متعددی برای جلوگیری از معلولیت، وتقویت برنامه های توانبخشی به منظور اطمینان ازشركت كامل معلولان در زندگی فرهنگی، اجتماعی، واتصادی در دست اجرا است.
یكی از اهداف اساسی این برنامه ها برخورداری مساوی معلولان از مزایا وپیشرفت های اجتماعی است، كه مربوط به تمام كشورها صرف نظر از درجه توسعه یافتگی آنها می شود. این برنامه همچنین تاكید بر اهمیت شركت مستقیم معلولان در برنامه ریزی ، اجرا وارزیابی فعالیتهای مربوط به آنها را دارد.تخوین زده می شود كه 80درصد معلولاندركشورهای در حال رشد زندگی می كنند كه چندان تعجب برانگیز نیست،یرا اغلب معلولیت ها ناشی از جنگ ، سوءتغذیه، فقر و عدم مراقبت های صحیح بهداشتی و آموزشی و سایر عواملی می شود كه ناشی از توسعه نیافتگی این كشورهاست. ازدیاد روز افزون جمعیت وفقدان منابع مالی كافی، برنامه های توانبخشی را در این كشورها با مشكلات فراوان مواجه نموده است، به طوری كه معلولان در این كشورها احتیاج به توجه ویژه دارند .
اطلاعاتی برای ارائه خدمات به جامعه ناشنوایان
اصطلاحات
پنج عامل اصلی برای ناشنوایی مشخص شده است. یك، وراست. دو. بیماری، سه. تصادف و حوادث، چهار. آلودگی صدا، پنج. كهولت.
فرهنگ و بستر ناشنوایی را این گونه تعریف كرده است: ((ناشنوایی عبارت است از فقدان و یا محرومیت از شنیدن، چه به صورت كامل و یا جزئی)).
((جامعه)) به گروهی از افراد اطلاق می شود كه ارتباط آنها از طریق خط مشی، تاریخ، اقتصاد و علایق سیاسی مشترك باشد.
جامعه معلولان ناشنوا با توجه به نیازهای ویژه كتابخانه ای و ارتباطی كه دارند به گروههای زیر تقسیم بندی می شوند.
الف: گروهی كه قادر به صحبت كردن هستند.
ب: افراد مسن نا شنوا
ج: افرادی كه در اثر كهولت ناشنوا شده اند.
د: گروهی كه به سختی صحبت می كنند.
ه: كسانی تا حدودی قادر به شنیدن هستند ( سنگینی در گوش در اثر ضایعات وارده به گوش )
و: اعضای خانواده آنها با شنوایی معمولی
در هر یك از این گروها ممكن است افراد نابینا و یا با معلولیت های دیگر نیز وجود داشته با شند.
مشخصات نیازهای كتابخانه ای و اطلاعاتی جامعهء ناشنوابان
(وسترلاند،1990،ص106)
این صراحت، زمانی كه درمانگر نیز ناشنوا باشد، چه بسا سبب شود مراجع ناشنوا تصور كند كه در رابطه درمانی نیز، مرزها، همان گونه روشن و صریح اند. بر عكس، ممكن است این معنا را نیز در بر داشته باشد كه بسیاری از مراجعان بالقوه و نیازمند یاری، از جستجوی درمانگر منع شوند؛ زیرا در وضعیت اضطراب زای ناشی از موقعیت های دشوار، آن ها به مضمون و ماهیت شایعه و افكار بی اساس حساس تر می شوند و برای كاستن از بار اضطراب خود، از آن اجتناب می ورزند (آنتونی، 1992). مراجع ناشنوایی در این مورد می گفت:
(( ناشنوایان غالبأ به حدی با یكدیگر آشنایی نزدیك دارند كه در صورت مراجعه به یك اتاق خاص، یا حتی مركز خاص، دیگر ناشنوایان گمان می كنند آنان مشكلی دارند. بنابراین، بسیاری از ناشنوایان، از رفتن به نزد مشاور می هراسند. مگر اینكه واقعأ وعمدأ نام آنها محفوظ باقی بماند، اما در مورد خودم، من هرگز در چنین وضعیتی به نزد مشاور نرفته ام… زیرا نمی خواستم این واقعیت كه در مورد مشكلات یا احساساتم، یا هر چیز دیگری صحبت می كنم، در میان افراد پخش شود)).
( بر گرفته از كتز، 1993 ، ص 32 )
تمام درمانگرانی كه با ناشنوایان كار می كنند، از پیچیدگی های این موضوع آگاهند؛ زیرا ریشه ای فرهنگی دارد. هم چنین، در مرحله آماده سازی باید زمانی را صرف صحبت در این مورد كنیم كه مراجع در صورت بر خورد با درمانگرش در خارج از محیط مشاوره، دوست دارد عكس العمل ها چگونه باشد. من در تجربهء خود با مراجعانی چون جیم متوجه اهمیت یك آماده سازی دقیق شدم. او مرد ناشنوایی بود كه برای مشاوره روان پویای كوتاهی آمده بودو مشكلاتی زیادی داشت كه مربوط به مسائل مربوط به هویت او به عنوان فردی ناشنوا بود. او در یك مدرسه تلفیقی تحصیل كرده بود و بهBSL ،- روش ارتباطی مورد نظرش- خیلی مسلط بود. به طور اتفاقی یك بار در جمعی، یكدیگر را دیدیم. او خیلی محبت آمیز به من سلام كرد می خواست از من تصویر یك دوست صمیمی را ارائه كند. اما من، گرچه با ادب و خوش مشرب بودم، حس كردم نمی توانم به همان شیوه به او پاسخ دهم. جلسه بعد او گفت، تا آن جا كه متوجه شده است، من خود را بالاتر از او در نظر گرفته و سعی كرده ام او را در سطحی پایین تر نگهدارم واو دیگر مایل نیست به این رابطه ادامه دهد و آن را خاتمه داد. شاید علت این بوده كه مرحله آماده سازی جیم كامل نبوده است.
مورد دیگر زن ناشنوایی بود كه پس از چند ماه به روابطمان خاتمه داد؛ زیرا حس می كرد زمانی كه در اجتماعات گوناگون با یكدیگر رو به رو می شویم، قادر نیست با آن چه كه ((نادیده گرفتن او)) از طرف من تلقی می كرد، كنار آید. این در حالی بود كه در مرحله آماده سازی، ما در مورد این كه میل دارد در جامعه چگونه با یكدیگر بر خورد كنیم، بحث كرده بودیم و و او گفته بود كه تنها یك ((سلام)) كوتاه كافی است، طوری كه وانمود كنیم همدیگر را نمی شناسیم و رابطه دوستانه ای نداریم، اما زمانی كه این گفته به عمل در آمد، سبب از بین رفتن روابط ما شد. این موارد حاكی از ابعاد فرهنگی خاص این گروه است. در واقع جمع های ناشنوایان در اصطلاحات مربوط به حدود، تفاوت هایی با شنوایان دارند و جوانب آن چه كه می توان حرفه گرایی تلقی كرد، در فرهنگ های شنوایان و ناشنوایان دیدگاه های متفاوتی را در بر می گیرد. مسئله حرفه گرایی یكیاز مسائلی است كه برخی از ناشنوایان با آن مشكل دارند. اگر مراجع ناشنوایی درمانگر خود را با گروهی از مردم ببیند كه مست كرده یا رفتاری غیر معمول دارد، برای او بسیار مشكل خواهد بود كه این تصویر را در طی درمان از ذهن خود پاك كند. از این رو، ناشنوایان در بعضی موضوعات خاص نیازمند آماده سازی هستند، اما بعضی از مشكلات اجتناب نا پذیرند. به عنوان مثال، بیمار ناشنوایی داشتم كه حدود یك سال با یكدیگر كار می كردیم. وی به دلیل مشكلاتی كه با برخی موقعیت های تنش زا داشت و روش های منفی كه در مقابله با آن ها به كار می برد، برای درمان به من ارجاع داده شده بود. معمولأ زمانی كه او به نزدم می آمد، برای استقبال از او از اتاق خارج می شدم كه با یكدیگر وارد اتاق شویم. در هنگام خداحافظی هم، او را مشایعت می كردم. در یكی از جلسات، زمانی كه من بنا به عادت، همراه با وی اتاق را ترك كردم، او را در راهرو به طرف من چرخید و گفت، در نوجوانی مورد تجاوز قرار گرفته است. بیان این مطلب در خارج از جلسه درمانی، برای هر دوی ما پیچیدگی هایی به همراه آورد. من احساس كردم، از آن جا كه جلسهء ما به پایان رسیده است، نمی توانم به او پاسخ دهم.او آهسته با هوا سخن گفته بود، اما هنگامی كه هفته بعد به آن موضوع اشاره كردم، او فراموش كرده بود كه آن را به من گفته است.